Andy Warhol to jedno z tych nazwisk, które na stałe wpisały się w historię sztuki XX wieku. Choć jego prace często przedstawiają zwyczajne przedmioty codziennego użytku – jak puszki zupy czy portrety znanych twarzy – to właśnie w tej prostocie kryje się rewolucyjna siła jego twórczości. Warhol, a właściwie Andrew Warhola, urodził się 6 sierpnia 1928 roku w Pittsburghu, w rodzinie słowackich imigrantów. Już od młodych lat przejawiał talent plastyczny i ostatecznie wykształcił się jako ilustrator i grafik.
Sławę przyniósł mu pop-art – kierunek w sztuce, który czerpał inspiracje z masowej kultury, reklamy, konsumpcji i show-biznesu. Warhol stał się jego najgłośniejszym przedstawicielem. Jego twórczość obejmuje obrazy, grafiki, fotografie, filmy eksperymentalne i projekty muzyczne. Najbardziej znane dzieła Warhola to między innymi „Puszki zupy Campbell’s”, wielobarwne portrety Marilyn Monroe, Elvisa Presleya i Mao Zedonga. Wykorzystywał technikę sitodruku, co pozwalało mu na wielokrotne powielanie tych samych obrazów – podobnie jak w produkcji przemysłowej.
Andy Warhol nie był tylko artystą – był także zjawiskiem. Był mistrzem autopromocji, celebrytą, prowokatorem. Fascynowały go sława, pieniądze i powierzchowność kultury popularnej. Jego słynne zdanie: „W przyszłości każdy będzie sławny przez 15 minut” stało się symbolem naszej ery medialnej. W Nowym Jorku założył The Factory – pracownię, w której nie tylko tworzył, ale też gromadził wokół siebie artystów, muzyków, aktorów i ludzi z marginesu społecznego. To miejsce stało się centrum artystycznego fermentu lat 60. i 70.
Warhol zmarł 22 lutego 1987 roku, ale jego wpływ na sztukę, modę i kulturę wizualną trwa do dziś. Pokazał, że wszystko może być sztuką – nawet puszka zupy – i że artysta może być zarówno twórcą, jak i produktem. Dzięki niemu granica między sztuką wysoką a kulturą popularną zaczęła się zacierać, a świat sztuki już nigdy nie był taki sam.
