Kultura konsumpcyjna to styl życia i system wartości, w którym duży nacisk kładzie się na kupowanie i posiadanie dóbr materialnych. W takiej kulturze ważne są: reklama, marki, zakupy, modne produkty i szybka zmiana trendów. Konsumpcja nie służy już tylko zaspokajaniu potrzeb, ale staje się sposobem wyrażania tożsamości, statusu społecznego i emocji.
Artyści pop-artu, tacy jak Andy Warhol czy Roy Lichtenstein, zajmowali się tematem kultury konsumpcyjnej z kilku powodów:
-
Odbicie rzeczywistości współczesnej – W latach 50. i 60. XX wieku, szczególnie w USA i Wielkiej Brytanii, kultura masowa i konsumpcja były wszechobecne. Artyści chcieli komentować i pokazywać tę rzeczywistość.
-
Inspiracja codziennością – Pop-art sięgał po obrazy z reklam, komiksów, opakowań produktów (np. puszki zupy Campbell), czyli rzeczy, które były częścią codziennego życia każdego człowieka.
-
Krytyka konsumpcjonizmu – Niektórzy artyści używali estetyki pop-artu, by ironicznie lub krytycznie spojrzeć na powierzchowność i masowość kultury konsumpcyjnej.
-
Zatarcie granicy między sztuką a życiem – Pokazując przedmioty codziennego użytku jako sztukę, artyści zadawali pytania o to, czym w ogóle jest sztuka i czy „masowość” może mieć wartość artystyczną.
