Popiersie Nefertiti to jedno z najsłynniejszych dzieł sztuki starożytnego Egiptu, przedstawiające królową Nefertiti, żonę faraona Echnatona, który wprowadził rewolucję religijną w Egipcie, propagując kult jedynego boga – Atona.
Popiersie zostało odkryte w 1912 roku przez niemieckiego archeologa Ludwiga Borchardta podczas wykopalisk w ruinach pracowni rzeźbiarskiej w Amarnie, gdzie znajdowała się stolica Egiptu w czasach Echnatona. Rzeźba została wykonana z wapienia, pokrytego tynkiem i bogato pomalowana. Przedstawia Nefertiti z charakterystyczną wysoką koroną, delikatnym uśmiechem oraz perfekcyjnie wymodelowanymi rysami twarzy.
Popiersie jest doskonałym przykładem sztuki amarnieńskiej, która wyróżniała się bardziej realistycznym podejściem do przedstawiania postaci w porównaniu z wcześniejszymi, bardziej idealizowanymi wizerunkami faraonów i elit. Rzeźba Nefertiti jest jednak wyidealizowana – twarz królowej cechuje symetria i piękno, co sugeruje, że była ona postrzegana jako ideał kobiecej urody. Nefertiti była niezwykle wpływową postacią w starożytnym Egipcie. Jej popiersie nie tylko ukazuje jej piękno, ale również moc i status. Sama Nefertiti, jako żona Echnatona, odegrała kluczową rolę w jego rewolucji religijnej.
Dziś popiersie Nefertiti znajduje się w Neues Museum w Berlinie i jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki egipskiej na świecie. Jego status wzbudził kontrowersje, a Egipt od wielu lat próbuje odzyskać popiersie jako część swojego dziedzictwa narodowego. Popiersie ma wysokość około 50 cm. Najbardziej charakterystycznym elementem jest majestatyczna korona, która była symbolem królewskiego autorytetu. Oczy królowej są ozdobione kredką do oczu, a jej rysy twarzy – migdałowe oczy, pełne usta, smukły nos – podkreślają jej arystokratyczne piękno.
